مهرداد بهاربهار، مهرداد، زبان شناس و اسطوره شناس ایرانی و فرزند محمدتقی بهار (ملک الشّعراء) بود. ۱ - معرفی مهرداد بهاربهار، مهرداد، زبان شناس و اسطوره شناس ایرانی. فرزند محمدتقی بهار (ملک الشّعراء) بود. در دهم مهر ۱۳۰۸ ش زاده شد. مادرش از خانواده دولتشاهی کرمانشاه بود [۱]
مهرداد بهار، «گفتگو با مهرداد بهار»، کلک، ش ۵۴، ص ۱۷۰، شهریور ۱۳۷۳.
[۲]
مهرداد بهار، «گفتگو با مهرداد بهار»، کلک، ش ۵۴، ص ۱۷۴، شهریور ۱۳۷۳.
تحصیلات ابتدایی را در مدرسه جمشید جم و متوسطه را در دبیرستانهای فیروز بهرام و البرز تهران گذرانید؛ سپس به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران رفت. پس از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ در زمان دانشجویی، به سبب فعالیتهای سیاسی، دو سال زندانی شد و در ۱۳۳۶ ش موفق به اخذ درجه لیسانس ادبیات فارسی از دانشگاه تهران گردید. در ۱۳۳۸ ش به انگلستان رفت و در مدرسه شرقی و افریقاییِ دانشگاه لندن نزد استادانی چون مری بویس، مکنزی و هِنینگ به ادامه تحصیل در رشته مطالعات کهن و میانه ایرانی پرداخت و در ۱۳۴۴ ش مدرک فوق لیسانس گرفت. در ۱۳۴۶ ش با دفاع از پایان نامه خود تحت عنوان «آفرینش در اساطیر ایران» موفق به اخذ دکتری در رشته زبان شناسی و زبانهای ایران باستان از دانشگاه تهران شد [۳]
مهرداد بهار، «گفتگو با مهرداد بهار»، کلک، ش ۵۴،ص ۱۸۹ـ۱۹۱، شهریور ۱۳۷۳.
[۴]
مهرداد بهار، پژوهشی در اساطیر ایران، ج۱، ص۵۱۵، تهران ۱۳۷۵ ش.
پس از آن، با بنیاد فرهنگ ایران، فرهنگستان زبان ایران و فرهنگستان ادب و هنر همکاری کرد، و به تدریس زبانهای ایران باستان و فرهنگ و اساطیر و ادیان ایرانی در دانشکده ادبیات و الهیات دانشگاه تهران پرداخت [۵]
مهرداد بهار، «گفتگو با مهرداد بهار»، کلک، ش ۵۴، ص ۱۹۵، شهریور ۱۳۷۳.
۱.۱ - پژوهشهای بهارزمینه اصلی پژوهشهای بهار اساطیر و ادیان ایرانی است که در این باره بیش‌تر به بُن مایه‌های هندواروپایی و تنوّع ادیان و آیینهای ایران باستان و تأثیر اساطیر و ادیان بین النّهرین بر پاره‌ای از آن‌ها تأکید و توجه دارد [۶]
مهرداد بهار، «گفتگو با مهرداد بهار»، کلک، ش ۵۴، شهریور ۱۳۷۳.
[۷]
محمدتقی راشد محصل، «ادیان آسیایی در عهد باستان»، جهان کتاب، سال اول، ش ۱۷، ص ۶، (نیم دوم تیرماه ۱۳۷۵).
[۸]
محمدتقی راشد محصل، «چرا عمر طاووس و دراج کوته»، در یاد بهار: یادنامه دکتر مهرداد بهار، ص ۲۰، تهران ۱۳۷۶ ش.
۱.۲ - آثار مهرداد بهارمهمترین آثار او عبارت است از : ۱) واژه نامه بندهش، تهران ۱۳۴۵؛ ۲) واژه نامه گزیده‌های زادِسپرم، تهران ۱۳۵۱؛ ۳) اساطیر ایران، تهران ۱۳۵۲، چاپ دوم آن با تجدیدنظر و افزوده‌ها به نام پژوهشی در اساطیر ایران، پاره نخست، تهران ۱۳۶۲، و چاپ سوم آن با افزوده‌ها و تغییرات، پاره نخست و دوم، تهران ۱۳۷۵؛ ۴) ترجمه و گزارشِ بُنْدِهِش، اثر فَرْنَبغ دادَگی، تهران ۱۳۶۹؛ ۵) جستاری چند در فرهنگ ایران (مجموعه مقالات)، تهران ۱۳۷۳؛ ۶) ادیان آسیایی، تهران ۱۳۷۵. علاوه براینها چند کتاب برای کودکان نیز دارد [۹]
«کتابشناسی دکتر مهرداد بهار»، کلک، ش ۵۴ ،ص ۱۶۶ـ ۱۶۹، (شهریور ۱۳۷۳).
بهار براثر بیماری خونی در ۲۲ آبان ۱۳۷۳ درگذشت.
۲ - فهرست منابع(۱) مهرداد بهار، پژوهشی در اساطیر ایران، تهران ۱۳۷۵ ش. (۲) مهرداد بهار، «گفتگو با مهرداد بهار»، کلک، ش ۵۴، شهریور ۱۳۷۳. (۳) محمدتقی راشد محصل، «چرا عمر طاووس و دراج کوته»، در یاد بهار: یادنامه دکتر مهرداد بهار، تهران ۱۳۷۶ ش. (۴) محمدتقی راشد محصل، «ادیان آسیایی در عهد باستان»، جهان کتاب، سال اول، ش ۱۷ (نیم دوم تیرماه ۱۳۷۵). (۵) «کتابشناسی دکتر مهرداد بهار»، کلک، ش ۵۴ (شهریور ۱۳۷۳). ۳ - پانویس
۴ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «»، شماره. رده‌های این صفحه : ایران شناسان | تراجم
|